Goteiras de soportal.

  Croca de galo capado

no quepis dun capitán;

pedigree certificado,

o carimbo empoleirado

apadriña xeneral…

  Na testa do toleirán

acubilla, e devanea,

un firmamento de area;

e, baixo palio, en morea,

cortexo de carnaval...

  No campo competencial,

procesionando, capea,
en recargar se recrea,
almirante e caporal,
pola tolemia en cadea...

  Que, do secaño ao naval,
o bo fidalgo abanea:
goteiras de soportal.

          (Rioderradeiro)

Delegando no credo e mais no crego.

  Pois o serán me abafa e me aniquila,

non mingua a miña dor a madrugada;

o volcán do meu peito non se apaga

con mil palabras de millenta sílabas.

  Cada solpor, eu morro coma o día;

cada afogar a luz, deveño en nada;

por ilusión, vivo vida prestada;

por ilusión, quero soñar vivila.

  Non me sentín nacer nin me pregunto

se é lícito indagar neste misterio

con candidez de neno nun adulto.

  O corazón, que é brando, e rebuldeiro,

ponlle unha vela ao santo, outra ao santeiro;

préndelle lume, e lisca deste asunto…

  Delegando no credo e mais no crego.


(Riaderradeiro)

Abenzóeme as barbadas.

Permítame o da sotana,

Se non lle ofende o pedido:

Reclámame un bo cocido,

E puxen lume ao rustrido

Dun prebe pra seis barbadas...

A licencia hai que pagala:

Asubíalle ao morcego,

Tapa as orellas dun cego,

Tira do teu tarabelo,

Recibe as cen puñaladas...

¡Paso aberto ao peregrino..!

Padre,

Abenzoe a caldeirada.

bicando eternamente a túa silueta.

  Arrebatoume a parca o meu guieiro...
Pois tanto meina a dor e contamina,
sinto o furgar infecto na ferida,
sen o timón, sen mastro e mais sen remo...


  Sen o timón, para o meu mal; sen remo...,
resistirei no meu barco á deriva;
porque, sen mastro, as velas son cativas
do penar do meu sangue en cativerio.


  Cando, por fin, remate o extravío,
hase render a pel ao seu destino,
e voarei coma unha bolboreta...


  Ter coroada a miña alma inqueda
cando encalmar a saudade contigo
bicando eternamente a túa silueta...


(Rioderradeiro)

... e manda o recado á beira.

  Abre, meniña, a luzada…

Do bico da Madanela,

pendura a miña mirada

que enxerga e corta e recrea

e mesmo se balancea

na badía muradana;

ao abeiro da alborada,

púxolle o rumbo á gamela

polo recanto da Creba

camiño de pena brava,

          **

  Fanecas na fanequeira…

Alborexa no Barbanza,

lumbriga nas Paxareiras;

desde Esteiro ata a bocana,

corenta lanchas xeiteiras

por tres dornas arousanas.

Cruz de Pelos pestanexa,

Oroso pinta e regala,

O Calvario fita e reza,

e pon letra á sardiñada.

          ***

  Naraio acena tristeza…

Alporiza a mar rizada,

rolan as vedrañas vagas

por Meixide e Ximiela,

por Birullos, pola praia.

Peta o vendaval de cara,

gaivotas cara a Fisterra,

testemuña a Pallagueira,

a choiva deixa pegada

nas malloeiras, na area.

          ****

  Birullos ronca e escumalla,

e manda recado á beira.

        (Rioderradeiro)

(Foto de Nieves Formoso Vidal)