mil bagatelas do mar.

 
  Vinde ver en panorama,

desde Marcote  a Lagar,

un submarino alancar

por Rebordiño en pixama.

  Víndeo ver, ben reclama

e merece unha postal,

en MUROS,  nun soportal

e na casa aos pés da cama.

  Víndeo ver parolar

o periscopio da almea

co Muíño da Marea,
coa Virxe, coa Acea,

coa Cerca...., cos do bar!

  Víndeo ver divulgar

o seu saber de balea,

o seu sentir de serea,
mil bengalas sobre area,

semente de divagar.

 Semente de divagar, 

unha cana de pescar,

no peirao, é panacea.

(Rioderradeiro)

pola zafoña, é maestro.

  

  Eles todo llo adxudican

ao seu valioso traballo,

ao seu desvelo a destallo,

aos seus saberes a esgallo;

e ao narcismo se aplican

e nunca se prexudican;

mans de ladróns que latrican

levan consigo un atallo,

e a quen se opoña replican

con rigoroso espantallo:

  - Para rebelde hai vergallo;

por  escarmento aplicamos

lei de talión de agasallo:

o seu corpo fusilamos

e o corazón rematamos

con faca que non tén fallo;

defunto, santificamos,

francamente veneramos,

como nos pete o carallo,

asasino en sopostallo.

  Capitalismo ambidextro,

o seu Caín por ancestro,

do criminal non se esquece;

zugando sangue florece,

nese afán de poder crece

con sixilo e por secuestro,

de consumado cabestro,

que nin sinte nin padece

nin por remorso esmorece,

pola zafoña, é maestro.

(Rioderradeiro)

obediente ao capital.

  Destaca esta forza bruta,

en forma de bacanal,

sobre o decreto total

que o directorio orquestral

alzou con man disoluta

nunha cumprida minuta,

como se fose cicuta,

á páxina principal

da veciñanza que imputa

para verter, impoluta

ás portas dun hospital,

desolación absoluta,

porca miseria, en Calcuta,

reverente ao capital,
reverdecente puñal
reincidente en disputa.


  -Cousas da radio, Raquel.
-Que cousas, dona Saleta?
-Cómpre engordar a dieta
adelgazando o pastel;
ponlle ao gato un cascabel:
WHISKERÍA de etiqueta.

(Rioderradeiro)

noutro poema en cartaz.

(Wikipedia)

 De tantos bicos que dás

sobor das nubes de feito,

uns calafríos a eito

baixan e soben estreito

e desregulan compás

que endozara Ferabrás

de lenitivo en barbeito;

vas, curvilíneo, dereito,

en circunloquios, audaz,

lazos e argucias por treito,

o verso libre anda ergueito,

e así consumas, rapaz,

arte amatoria, locuaz

por tantas frechas no peito,

falemos claro, sen xeito,

noutro poema en cartaz.

  De tantos bicos que dás,
bates co morro no teito,
deixas o corpo tolleito,
como ensumido, sen gas...

  Como ensumido, sen gas...,
debruzante en cadaleito.

 (Rioderradeiro)

(Wikipedia, Hans Baldung (c. 1520).

de anfiteatro a castelos,

                                                                      (Nieves Formoso Vidal)

  Pola secura, a desgana,

turistas, coma camelos,

desfilan en caravana,

de anfiteatro a castelos,

ata a raíz dos cabelos,

reconquista castelana,

ás costas do mar aberto,

con escudo e con catana,

todo argüído e cuberto

e resumido en acerto

polo doctrina cristiana;

á sombra dunha espadana,

abro os oídos, desperto,

escoito  o canto liberto

da Galiza soberana

que só lle debe ao deserto

ignominia e mala saña,

conquistadores ladinos,

fracasados asesinos

do imperialismo de España.

        (Rioderradeiro)

(Nieves Formoso Vidal)