Que non é touca ou toalla

Que non é touca ou toalla

nos dous cumes  pioneira,

nin  tampouco  borraxeira

competente  pola talla;

carda algodón de primeira

esta nube  silandeira,

virtual e sobranceira,

de ilusionismo en baralla

que, polo visto, é pantalla;

condesación tan lixeira,

de verán, faina a peneira

por renegar da poalla,

do orballo, chuvia  guerreira

do tempral cando atalla,

do vendaval cando malla

sen compaixón na ribeira;
é tan bestial na batalla
quen no estío algodoeira.

(Rioderradeiro)

Marabillosa, a flor

Marabillosa, a flor
pende dun fío,

anel fráxil,

sutil;
a ensoñación resume
na bóla de alcanfor,

funambulismo puro,

moeda de apostar,
cordón umbilical

no gume

dun puñal
ben ponderado.

Que lazo celestial,
que  alfanxe terrenal,
quen move  o capital
dun corte tan seguro?

(Rioderradeiro)

Se ver chover apetece.

(Foto Nieves Formoso Vidal)

                      Dito popular: "Cando Monte Louro tén touca, ou moita chuvia, ou pouca..."

Sobre a touca, tea en tule,

que cando inverno ennegrece,
alguén, debaixo, devece

que a marusía acugule

a Monte Louro ou tropece

no Neixón e disimule.

Anque o calor entorpece,

o sol co roce decrece

e do verán ben se esquece.

Que o vendaval  se acumule,

deite na orella e formule

nova invernada estremece

ao máis pintado. Fabule

argumentario quen rece

para que un santo regule
-as vegadas manipule-

se ver chover apetece...
E a pel de agosto agradece.

(Rioderradeiro)

(Fotos Nieves Formoso Vidal)

Peitea brancos cabelos.

(Nieves Formoso Vidal: "Esta non é a touca habitual, é borraxeira de poca dura.")

Se a mediados do verán

peitea brancos cabelos,

¿qué fará cando se van

os turistas, por non velos?

(Rioderradeiro)

Nin media gota en formol.

                                                                                                

"¡Qué triste se ha vuelto el mundo!
¡Qué triste lo encuentro yo..!"
(Rosalía de Castro, "A mi madre") 

O mundo que aleda ao triste

cunha raiola de sol,

cando troba rousinol

don Lourenzo con alpiste,
a negra sombra, que insiste,

entristece ao caracol;
a alegría só persiste
no imaxinario, un farol;

a ledicia non resiste

nin media gota en formol.

(Rioderradeiro)