para o modelo machista.

  Prohibido ás mans ligar

no xogador, na pelota;

que empurre pé pola bota,

busque a bola o seu lugar.

  ¿Fará burato a puntada?

Desmandado, ao parecer,

mételle un dedo a pracer,

segundo eu vexo en portada.

  “More ferarum” de artista,

Pola mosca, o futbolista

copia esquema demandante,

  contracultura aberrante

que con lente de oculista

non resulta edificante

  na liga moralizante

para o modelo machista.

(Rioderradeiro)

que o Nova Escocia reviva

 (Manuel Lago Alvarez)

Un menú, pura ambrosía,

servido en ton mozartiano,

mete en cintura o piano

con meridiana harmonía.

Cabalga a pelo o mencía

polo padal, soberano,

regalando alento humano

condumio con regalía.

Veña esa copa intuitiva

irmandada ao bo café,

brinde Manolo o porqué

da linda tarta intrusiva,

viva factura máis IVA,

unha minucia, abofé;

que o Nova Escocia reviva

na Rúa Ancha, e ¡olé..!

(Rioderradeiro)

 (Manuel Lago Alvarez)

A carga que máis me pesa

A carga que máis me pesa

implica o propio existir:

sacar de quicio o vivir

desangrado a toda présa,

botarlle un pulso á cabeza

do berce ata a sepultura,

caer de froita madura

onde denuda incerteza.

Dura pracer só un minuto,

o padecer persevera,

se outra esperanza me espera…,

se hei descargar noutra esfera

este existir disoluto,

pola escalada debuto…,

pois desvivir desespera.

(Rioderradeiro)

Son de Carnota as leiteiras.

    (1924, Ruth Matilda Arderson)

  Conto por toucas. Son cinco,

ben enfiladas, na estrada,

como encofrando mirada

para encarrilar o brinco.

  Son de Carnota as leiteiras;

á vila, abrindo a mañán,

con caldeiretas na man

chegan, de cote, as primeiras.

  En Muros venden patacas,

ovos, allos e cebolas

no mercado e polas rúas;

  se, por desprezo, as atacas,

non por iso as descontrolas

nin tampouco as desvirtúas;

  pola contra, inda acentúas

bautizo ao leite das vacas.

         (Rioderradeiro)

     (Ruth Matilda Arderson))

Doutro fracaso á medida.

 (Tulouse-Lautrec)

  Atemperada en tal caso

surtira efecto cicuta,

sen reparar na minuta,

dera de présa un mal paso.

  Fincara o corpo teimudo

nos dentes dunha mordaza,

tornara o gozo en desgraza,

o leito quedará mudo…

  Non manda a meta no abrazo

nin mide a mente o seu trazo

por repetir a partida;

  segue candente a mordida

que reproduce embarazo

doutro fracaso á medida.

(Rioderradeiro)



(Toulouse-Lautrec)