Devolve ao mar tempo mozo.

  Con traxe de presidiario,

a vela co vento vén;

parece que lle convén

á driza o ton carcerario.

  Non lle presta ao calendario

un vendaval con cortina;

pixama a raias culmina

en porto, no relicario.

  Peirao..., fóra aloumiños,

espido o mastro de aliños,

truncado o seu alborozo,

  Sen remos, sen aquel gozo,
sen azos, no calabozo,
eivada a luz dos camiños...,

  Desbordando aos adiviños,
devolve ao mar tempo mozo.

(Rioderradeiro)

Se cantan polo bebido.

                                          (Alfonso Pouso)

¿Quen vén sendo este cuarteto?

¿Por que están tan abrigados?

¿Quen bebe dos disecados

Mencía coma un cateto?

¿Por que o mostacho un gordete

Arrufa de medio lado?

¿Por que debruza escorado

A estribor tralo sorbete?

¿Queres saber canto importa

De canto foi requerido?

Redondel, punto e seguido

En Pitís, porta con porta;

Paga outra rolda en Sahorta

Se cantan polo bebido.

 (Rioderradeiro)

Todo o marisco en “Alcampo”.

Ir á praia a marear,

Interdito á marisqueira;

Campa un cartaz na ribeira:

“Prohibido mariscar…”;

Ao rastro de pescudar

A papanza onda a mareira,

Prohibición cancerbeira

En canto ao seu procurar;

Porque, a bo fe, “prohibir”,

Implantar portas no campo

É trasplantar dun relampo,

Con máquina de escribir,

Nun triste acuario inscribir

Todo o marisco en “Alcampo”.

 (Rioderradeiro)

Perseverante, á deriva.

Non sei se teño ou reteño

Descarnada encravadura

Reconvertida en costura

Polo cartaz de deseño.

Sinto un puñal afincado,

Rempuxando empuñadura,

Revalidando a fisura

Por compulsión no furado.

Descabelado contexto,

Competición por pretexto

Provocando narrativa,

Cal criminal que cativa,

Enfebrecido no xesto,

Con pertinacia abusiva

Na mesma chaga abrasiva

Pon máis puñal deshonesto,
Perseverante, á deriva.


 (Rioderradeiro)

(Wikipedia)

¡Que difícil querer, conforme en todo!

  É difícil querer tan plenamente,

Encaixar no teu ser outro á medida,
Donante debedor, flama inducida

A converxer á inversa, ambivalente.

  Complicado cumprir completamente,

Vibrante o corazón, minguando penas,

Alagadas de luz, altivas, plenas,

Das coitas resurxir abertamente.

   Encostado vivir, ¡quen o pensara!;

Implica o verbo amar duro acomodo;

Quen puidese voar, quen alcanzara

  Sintonizar latir que completara

O corazón dos dous do mesmo modo:

¡Que difícil querer, conforme en todo!

 (Rioderradeiro)