Cravo candente adiviña.

  Refectorio do Colexio,

todos ben condecorados,

de vellos tan conservados,

vive Deus, que amigos vexo!

  Ata este peito tatexo,

que no corpo anda atrapado,

semella máis apropiado,

vive Deus, que o seu pelexo!

  Cantos amigos, Deus Santo,

recollidos xa na Gloria!;

canto esquecido na noria

do tempo que rouba tanto!

  Fágase a luz no recanto

do corazón da memoria.

  Gocemos, hoxe, no entanto,

colexiais, xuntos na historia.

                                                        (Rioderradeiro)

  Herbón conserva o que labra

-quen te viu e que te (ad)mira-,

canta a palmeira e conspira

con apresada palabra.

  Ulla baixa presumindo,

remansa, bica convento,

fai no inverno casamento

contra natura invadindo.

  Antonianos estudantes

traducen versos latinos;

polos claustros, peregrinos,
contumaces musicantes...

  Oubean, recalcitrantes,

solfexando desafinos.

  Ulla escoita aos diletantes,

arranxa Herbón desatinos.

(Rioderradeiro)

  Eramos nenos daquela,
seráficos xubilosos,

insubornables, curiosos,

infatigables na arela.

  Adolescencia sinxela

a pescudar, xenerosos,

o mundo dos cobizosos

albiscado por xanela.

  Herbón selou canto (im)puxo,

tamén nos deu canto tiña;

chantou  na chama esa espiña

que furga en ti coma un luxo.

  Pola saudade camiña

vella doenza que, bruxo,

cravo candente adiviña.

(Rioderradeiro)

No balcón da Pallagheira.

 

(Dona Petra Loxo coas súas alumnas, a mediados dos anos 50)

« La rose est sans pourquoi,

elle fleurit parce qu'elle fleurit,

elle ne se soucie pas d'elle-même,

elle ne se demande pas si on la voit. »

(Angelus Silesius, Livre I, 289)

 

(N ieves Formoso Vidal)

  Zarpas desde Eira dos Marcos,

xa te controla a Morena;

os Anxos, como en escena,

alzan un arco aos de Barcos.

  En Louro nunca o pecado

prosperou, porque te apures;

por moito que te aventures,

o demo lisca apestado.

  Para que mellor te axudes,

collendo cara a San Roque,

do santoral, sen retoque,

todo un plantel de Virtudes:

  Esperanza e Caridade

na fe que move montañas,

pon devoción nas entrañas

do Campo Felicidade;

  Purificación, Prudencia,

as Milagros, as Dolores;

máis castidade en amores

onde reside Inocencia.

  Non mentirei, ben sabía

que, do Outeiro á Lavandeira,

das Laxas ata a Mureira,

discútenme a santeiría…

  Que non me veñan con lerias,

se realzo a quen venero,

meto no altar a quen quero,

pois non reparto miserias.

  Arribei: Fóra xenreira!

Polos vieiros da euforia,

meu Deus!, xa topei con Gloria

no balcón da Pallagheira.

(Rioderradeiro)

Onde intestino o repase.

                                                                          "Señor, señor,

                                                                                                             este ghalo quer pór."                                                 

                                                                                    (Manuel da Balaia)

  Non insulta un Descosido,

pois non, non pode insultar

quen escribe sen pensar,

porque lle falta o sentido;

só lle cabe esbardallar,

falando máis do debido.

  Se o malpocado pensase

canto ao contado escribiu

e na mente concibiu

con ocurrente desfase,

non creo que o disparase

completo polo maxín,

a non ser que o reforzase

con credo de calcetín

para que o cheiro empurrase

en pé quebrado adoquín.

  Se este capón recordase,

outro galo lle cantase

-faise duro supoñer-,

botando a lingua a pacer

no poleiro ao comprender

que ovo a piques de poñer

pola boca non lle pase;

logo, a palabra acompase

apuntando o seu poder

onde intestino o repase.

                    (Rioderradeiro)

Nas camisetas: I LOVE …

(I LOVE MUROS)

Hai beleza en valentía,

Toman punteiros por frautas,

Entran a escote tan cautas

Respetando a melodía;

Con destreza e teimosía,

Seguindo tódalas pautas,

As mozas tocando gaitas

Devotas da romaría.

Gaiteiras, ¡que garantía!;

Propaganda para MUROS,

Disfrazados de astronautas

En inglés, porque son puros,

Gordechos, os tres piratas

“Recauchutados Renove”

Con franquicia de seguros

Nas camisetas: I LOVE …

(Rioderradeiro)

(I LOVE MUROS)

Nunha gloria a grande altura.

"Onde hai cruceiro houbo pecado." (Castelao).

  Apóstolos, padroeiros,

mártires ben valorosos,

menciñeiros milagrosos,

Santos Cristos dos cruceiros…

  Canteiros de Pontevedra,

do punteiro ao poderío,

do talento ao atavío,

piedade a pico na pedra.

  A rocha acolle feitura

persoal de cadaquén,

dalle á imaxe canto ten:

  Pedestal, digna postura,

faciana, fala, e fondura

aos ollos cos que se ven...


  Francamente, unha fartura:

beatos que son refén

dunha gloria a grande altura,


"Per ... saeculorum", amén!


       (Rioderradeiro)