No manancial da lembranza.

  Foi, no CARREIRO, disparo

na procura da fermosa

nena que fora ditosa

fronte ao NEIXÓN. Como avaro...,

  bebeu da FONTE do FARO

auga fresca e licenciosa;

tornou, por boca viciosa,

en secura e desamparo.

  Aquel tempo enfebrecido

deixoulle o peito prendido

do punto infiel da balanza;

  ten insensata esperanza

de ver saciado o sentido

no manancial da lembranza...

  do seu corazón curtido.

       (Rioderradeiro)

Co lume por talismán.

( Festa de San Xoán, obra de Jules Breton.)

  Elas son, coma doncelas,
raíñas das cacharelas

que despertan talismán;

medren de présa benditas

as chamas sempre malditas

polas queimas do verán.

  Ábranlle a porta ao serán,

as nenas xoguen sen saia

por San Francisco, na Praia,

con donaire muradán.

  No meu corazón cristián,

MonteLouro, ti palpitas,
do Olimpo, ti precipitas

laradas de San Xoán.

               (Rioderradeiro)


(Foto de Manuel Lago Álvarez)

Da muller reverdecente

  Debuxa o demo unha torta

con recendos de muller;

este home non soubo ver

a pedra que tiña á porta.

  Cabeza a quen só lle importa

nada máis que o recender,

como soe acontecer,

enfociña en obra morta.

  Sabe Deus do demo todo,

pero déixao libremente

disfrazar de moita xente.

  Confesado aquel apodo,

debruza testa en tal lodo

bicando en chan a semente...

  Da muller reverdecente

o varón polo acomodo.

(Rioderradeiro)

Á roda roda coa nena...

  Se afirma, colle a verea,

parte porque é lei de vida;

padeces pola partida,

pero ten mel a condea

da causa que te encadea

a contemplala enseguida.

  Se afinca con tal verdade,

por caridade ela acena

a piadosa claridade

do seu sorrir na túa pena.

  Beleza, vella irmandade
da nenez, vitalidade;
que a pesadume encrequena
á roda roda coa nena...

  Danzarina, a señardade
a contraluz sobre escena.

     (Rioderradeiro)

Só na memoria implantada.

                "Le dur désir de durer..." (Paul Éluard)

  Bela advocación de artista,

presa da poliña, aberta,

febre á mirada, desperta,

admirable reconquista.

  Raíña en verde, imprevista,

por natureza inconcreta,

de fermosura indiscreta,

luxuriante para a vista.

  Ai!, rosa que vertes todo

polo chan, sen acomodo,

desprendida e desdeñada,

  Só na memoria implantada,

murcha da choiva e do vento

como a pel do sufrimento,

  Ai!, rosa, desventurada, 
na flor da vida un momento...

(Rioderradeiro)