Tripulantes..!, baixel SANTA MARÍA..!

"...primero del mes de febrero de mil seiscientos y cincuenta (1.650), dirigidos al Señorío de Biscaya, en dicho día había dado dicho navío (SANTA MARÍA) en una roca que se dice de las LES (Lens), una legua poco mas o menos de la dicha villa (de MUROS), en donde dicho navío se deshizo, y de la gente que llevaba se aogaron catorce, salbándose los más. Y saliendo algunos de dichos muertos a tierra acia el puerto que se dice de Ancoradoyro, feligresía de LORO (Louro)... "  (Arquivo parroquial de Muros, folio 24 v., segundo o P. Atanasio López, da O.F.M, de quen transcribo literalmente.)


(Réplica SANTA MARÍA, Wikipedia)

  Algo presinte a nave derivando, 

aventureira branca avelaíña,

por desbordar a lei, cando acariña 

a traxedia que o vento anda tramando. 

  Algo presinte a proa procurando 

apouvigar veleiro que apoupiña 

inferno en vendaval, porque aveciña, 

presa do Mar Maior, como empurrando. 

  Alguén pregou -pois quen non pregaría!- 

perseverar nos folgos que o mar traga; 

último adeus no pranto reprimía ...

  Breve estertor dun eco que se apaga; 

LAXE das LENS, desvela sorte aciaga: 

tripulantes..!, baixel SANTA MARÍA..! 

  
   (Rioderradeiro)


(Gaby Casini, artiste peintre: http://casinigaby.blogspot.com/)

- Fogo, farol..., de cintura!

 

  Respalda azul tal testigo

da escuma de barlovento;

tourea, entolece alento

de sotavento inimigo.

  Pois pendura sufrimento

da pel que garda castigo,

non gasta, engade perigo:

borda a revolta do vento.

  Fica no Faro afincado

refulxente ata a bravura,

dá máis fervenza á brancura,

  Propaga ardor, abraiado;

pon Neixón!, ponte abeirado,

que O Carreiro algo procura:

  -Fogo!, farol..!, de cintura.

(Rioderradeiro)

De "atrezzo", teatral pola (im)postura.

Envilecer amor é ben doado,

É competir co azar á pitacega,

É corromper a fe fronte á refrega

Con  fume dun fogón mal apagado.

Envilecer amor, campo sagrado,

É coma escarnecer seitura en sega,

É segregar máis dor que se reprega

En ferida interior con desangrado.

Envilecer amor é desmesura,

Escarnio, vilipendio, e desventura

Que infesta, fanfarrón, tea de araña;

Envilecer amor é máis maraña

A confundir fracaso con fractura

Dun corazón tamaño en mala entraña,

De "atrezzo", teatral pola (im)postura.

(Rioderradeiro)

Selecta, con cana en cala.

Patacas, prebe en pemento,
E probando o pensamento....


De vella dinlle cabala,

Rincha máis cando é pequena,

Danza xarda azul, empena

Colleita con cana en cala.

Trabada a traición embala,

Destra en sinistra encrequena,

Na pel do mar ten condena,

Con brinca en tanza recala.

Tralo corricán, en bala,

Aborda o peirao, acena;

Logo, o pescador serena

A gula que augura en gala.

De vella dinlle cabala,

Rincha máis cando é pequena,

Danza xarda azul, empena

Colleita con cana en cala.



Patacas, prebe en pemento,
E probando o pensamento....

(Rioderradeiro)

Vida inmortal das frechas de Cupido.

Se por vencer a morte recordase

A faz feliz do ben máis desexado,

Só por te pretender eu despertase,

Fundamentado en ti, máis renovado.

Se por ventura a rota rematase,

Por camiños de fe reconducido,

Refén de redención que me acompase,

Escravo ficarei máis redimido.

Por que transcenda en nós tanta riqueza,

Rebente o corazón entenrecido,

Desborde eternamente florecido

De sangue afervoado en fortaleza;

Posúe aquel ardor que arma beleza

Vida inmortal das frechas de Cupido.

(Rioderradeiro)