PREOGOEIRO DOS MEIGALLOS.

O desemprego dos calvos

Malhumoroulle a calceta:

Pola fe na camiseta,

Combinación do calzado,

Pantalón moi entoado,

Ben consonte co cotarro

En crise trala bragueta

Desilusión dun pecado,

Ignorando o que interpreta,

Lápiz-Feroz de viñeta,

Liliputiense en cometa,

Pregoeiro dos meigallos…


Ao xarope das viñetas,

Engadiu dous espantallos,

¡Tan SALAdoS...!

POLO LÁPIZ AFIADO.

Un Impertinente ergueito

Vale mais para espantallo

Que cen milleiros de Lelos

Elevados ao cadrado

Por gracia dun bo punteiro,

En alma e de corpo enteiro,

Con trencha de carpinteiro

Polo Lápiz afiado.



Salvoulle a estirpe ao penedo:

Fíxolle un bo entallado.

VIÑETEIRO A GRANEL.

AQUÍ HAI ARTE: Voilà...



Non ten arte nin cartel,

Nin gracia nas enSALAdaS;

Ten flatulentas cagadas

Fedorentas e entobadas

No LÁPIZ de remexer

Na derradeira aCAMPAda.



Contaminante a morrer…

Mais morrer non é palabra

Que conviñer malgastala

Cun viñeteiro a granel.

LÁPIZ-RENOVE TATEXA.

Que o humor sempre RENOVE
O telo polo has de ter,
Coma soe acontecer
Coas ganas de comer
Bo marisco en casa pobre
A véspera de morrer.

Chame a esa porta a Porteña,
Levántenlle o tarabelo,
FRANQUEE Lápiz ou Lelo,
E o Nerón poña o mantelo,
Demagóxicas, na mesa,
As viandas, sen cabeza.

Bardalleiros, pura envexa…,
Non os cura ningún crego
Con ensalmos nin con credos.
¡INNOVACIÓNS para cegos!
Lápiz- RENOVE tatexa.

O TREN SEMPRE FOI DE ESQUERDAS.

As obras que o Nero espalla

Sonche as de misericordia:

Escribidor con borralla,

Procurando a desmemoria

Por encargo de Pandora,

A cotío, pluriemprego,

A treu, cantares de cego

Recita, canta, embebeda

Coa gracia virtual

Dun copista orixinal

Folclórico "a la Gallega"

Que ignora por que ela vai

Pola vida de Porteña.

Por esa espiña dorsal

Da Galiza milagreira,

Sempre a dereita a frear,

E en vez de correr, gatea

O TREN que habemos gañar

Sobre a opresión da ralea.



Xa aquel Curros liberal

O plasmara no poema…