BERBIQUÍ - CANDIL.

¡ Disque o peixe é regalado!,


E o petróleo está a subir,


E segue descontrolado


Polas guerras do mercado


Que o xigante americano


Nos fixo repercutir


No “prestige” do barril,


No “chapapote” do caldo,


No transporte e no encofrado


E no vivir regalado,


Sen corrente e cun candil,


Flor e nata do perfil


Do condumio neroniano,


Que, a guisa de argumentario,


Polo funil dun apaño,


Enfundou nun calcetín,


Para ti e para min,


Este lírico incendiario,


Poses de grande empresario,


Salvador de campanario,


Exemplo de berbiquí.




(Rioderradeiro)

Trobisco.

Teño inchazón Federico,


Teño andazo Gallardón,


Teño un Ramírez con pico,


Teño na casa un trobisco


Por Alberto e por Rajoy.




Teño na zurda o IPeCé;


Na dereita, a Esperanza;


Os cartuchos, a espingarda,


O visor da propaganda,


Nas fronteiras do PePé.





¿Quen vén sendo o capirote


Coas babas dun estrambote,


Que o Lápiz quixo pintar?


¿Un IPeCé con bigote,


“AnSar”, comparsa de Iraq...?





Se é que estou a ensarillar,


Pode aclarárvolo Nero,


O Luis, O Timoteo,


O Mundo, a COPE, e o Lelo


Co seu saber proverbial.





¡Viva Salas, capitán


Ao pé do humor da cultura!


¡Viva toda a calentura


Do IPeCé que nos tortura


Ao Lápiz e aos demais!





Eu non merezo “avivar”,


Pois perdín a compostura


E o repeto ao capital:


Zurdo son, ¡malaventura!,


¿Serei tan zurdo mañán?





O tempo resolverá,


Sen dúbida;


Impaciencia de esperar


Cunha cana de pescar


Con pluma…


Un ¡deica logo!, e xa está:


Unha nova singradura.


(Rioderradeiro)

EMPANADA DE ATÚN.

Esa goma de borrar;

O Lápiz que a debuxara;

Esa idea temeraria

De suxerir e ocultar;

Esa mordida palabra,

Ese carozo da fala,

No “todos”, quere ensilar

Canto hai de moeda falsa,

De hipocresía e comparsa

No caixón do tributar.




Coa goma de borrar,

Teño de luír as tramas,

As intrigas, as patrañas

-Copas do Mundo a brindar-,

Baixo o bigote e a tostada

Da perruca, da empanada

Que non son quen de aguantar

Nin Acebes, nin Zaplana,

Nin a Axencia Tributaria,

Nin Losantos Talibán.

_____________________

ENTORCHADOS FEDERICO.

Se o demo farda rabelo,

E vai de humano vestido:

Ampla casaca ao pingüino,

Patas de galo crequeno,

Garabata en contubernio,

Cabeza amosando o embigo…



Se o demo farda rabelo,

Ollos saltóns, bravuqueiros,

Parlamento falangueiro,

E pentea un pelo espiño…,

¡Abricias, Gallardo Alberto!:

“Entorchados Federico”…



Deus te acolla no inferno

Ao lado dun demo amigo.

O ceo está corrompido

Pola COPE e polo clero.

CÓMPLICES DO LINGÜICIDIO.

(Adicado ao meu benquerido amigo Nero, sempre tan entregado á causa da pureza e integridade de tódalas linguas, con esta miña devoción que xa é vicio).


Arco da miña ballesta,

Flechas, puñais vengativos,

Corazóns grandes, feridos

Por innobrezas infectas

-Chiquilicuatres por quilo-:

¡Todos en pé, nas almeas,

Capitáns dunhas protestas,

De mar a mar, queimar ríos,

Romper montañas, cadeas

Cómplices do lingüicidio.