sexta-feira, 28 de novembro de 2008
SEXA O VIVIR ESPERAR.
Fose o do mazo formiga,
No canto de ser cigarra;
Fose o oxectivo gardala,
Sen cortar a sintonía;
Fose o comer mal dun día,
Compartir, mala xornada;
Fose o todo igual á nada,
Competir, motor da vida;
Fose o bigote unha espada,
O seu dono un capitán;
Fose o peto, gran a gran,
Inflamando en grande espiga;
Fose hoxe sempre mañán,
Cabaceira ateigadiña;
Fose o vivir aforrar,
¡Aforrar..!, que nos bendigan
Con un carozo sen pan.
UNHA PANTASMA QUE FALA.
Doe a ferida infectada
Ao enfermo que a negou,
Ao necio que a sepultou
Con artes cataplasmarias
Indignas de ser chamadas
Panacea e curación…
Doe o mal que medra e chaga,
E afonda, cando avasala,
Polas canles da traición
Iso que chama razón
O Nerón das labaradas,
Afamado campeón,
Deslinguado fanfarrón
Da GaliZa desleigada,
Un pallaso de cartón,
Unha mala imitación,
Un catarro, o xarampón,
Un cateto, unha empanada,
Un corte de dixestión,
Un espectro, unha pantasma,
Un diaño toleirón…
__________________________
NON TÉN CURA…
Falar de tonto cabal
Sen perder a compostura,
Proclamar esa finura
Do cabestro universal
Que fai da mente adival
E da lingua unha armadura
Cos complexos sen mesura
Que non é quen de afogar
A necidade e a amargura
Do cretinismo animal:
Eis a parte neuronal
Do Nero que aquí pulula.
¡Pobre Nero!, non tén cura,
Nin tampouco sacristán.
O "CASTOR" ARQUITECTO DE RÍO LINGÜÍSTICO.
Subscrever:
Mensagens (Atom)