DISQUE EN INXEL MANXADOIRA

(Foto de Icía Pena Lestón)


  Disque xa é chegada a hora:
Disque xa o podemos ter...
Disque en inxel manxadoira.
Disque naceu en Belén...

  - E un boi e unha mula sopran
para o meniño quecer.

  María varre que varre,
nunca deixa de varrer
esas labras desbastadas
polo ebanista Xosé…



  Disque un anxo ao neno arrola.
Disque ben o arrulan cen...
Disque os pastores xa o adoran.
Disque os tres magos xa o ven...

  - E un boi e unha mula sopran
para o meniño quecer.

  María varre que varre,
nunca deixa de varrer
esas labras desbastadas
polo ebanista Xosé…

    (Rioderradeiro, Vigo,  27-12-05)


(Wikipedia)

- HOXE, EN BELÉN !

(Wikipedia)



  Di o xirín da campía
que el xa cantara
esa cantiga nova
na madrugada:


  -Vinde adorar ao Neno,
o noso ben,
ánxeles e pastores,
hoxe, en Belén.

 O noso ben,
hoxe, en Belén!


  -Ide buscar a estrela,
traela axiña
e, en chegando ao portal,
pousala enriba.

  O noso ben,
hoxe, en Belén!


  -Que o agasallen con ouro,
incenso e mirra
os tres Magos de Oriente.
Ave María!

  O noso ben,
hoxe, en Belén!


  E outro paxaro pide
que lle regalen
o seu recendo as flores
para os pañales:

  O noso ben,
hoxe, en Belén!


-Uns pañaliños quentes
cos aloumiños
e a devoción dos anxos,
e os seus biquiños.

  O noso ben
hoxe, en Belén!


  Cos aloumiños
dos seus biquiños.
Arroládemo ben...

  O noso ben,
hoxe, en Belén!

 (Rioderradeiro)


(Wikipedia)

CHAMARASE XESÚS

CHAMARASE XESÚS
____________________


Xosé coida do Neno,
María lava,
O boi e máila mula
Quéntanlle as pallas.

Cando os pastores cheguen
Cos agasallos,
Hanlle canta-los anxos
Pra despertalo.

Ó desperta-lo Neno,
Faise un silencio:
Caen axeonllados
Ante o misterio.

TODOS A BELÉN!

(Mosaico de San Apolinar Nuovo, en Rávena, Italia).


  - Vai, anxeliño, a Belén
onda María e Xosé!

  Os anxos baixan do ceo
por unha escada escondida,
un doce cantar no bico,
arrolar dunha cantiga.

  - Neno de Belén,
rosa, roseira, ronsel!



  - Vai, pastorciño, a Belén,
onda María e Xosé!

  Un pastor, por mor dun año,
leva unha rosa prendida
que, ao quentor do peito mozo,
devén roseira cumprida.

  - Neno de Belén,
rosa, roseira , ronsel!



  - Ou, Magos, ide a Belén
onda María e Xosé!

  Os Magos, na cabalgada,
após a estrela que brilla,
por un ronsel de recendos
para os camelos seguila.

  - Neno de Belén,
rosa, roseira, ronsel!



  - Ala, todos a Belén
onda María e Xosé!

  Os pastores cos seus años;
os anxos coa súa cantiga;
os Magos cos seus camelos,
e, tras deles, nós, axiña!

  - Neno de Belén,
rosa, roseira, ronsel!


 
      (Rioderradeiro)


(Adoración dos Magos, por El Greco, 1568)

QUEN ME DESE..!

(Van Gogh, Wikipedia)

  Quen me dese ser o berce..!
Ao abeiro do Portal,
no recuncho de Belén,
quero ser quen de o arroupar.

  - Ai, amor!,
cando agrome a flor.


  Quen me dese ser patucos..!
Patucos feitos á man,
feitos co mellor tecido
da industria do tecelá.

  - Ai, amor!,
cando agrome a flor.


  Quen me dese ser un anxo...!
E a graza do seu cantar
amosarlla en mil arrulos
a aquel que eu quero arrolar.

  - Ai, amor!,
cando agrome a flor.


  Quen me dese, quen me dese..!
For eu ( anxo e mago á par)
pastor de tantas ovellas
como El pode acariñar.

  - Ai, amor!,
cando medre a flor.


   ( Rioderradeiro, Vigo, 28-11-05)


(Van Gogh, Wikipedia)