Cataratas!, pastorela,

 

("Elisany Silva, la joven más alta del mundo paseando con su novio...  )

  Dous metros ben empregados
en paisaxe corporal;
os membros coordinados
coa paraxe capital.

  Silva!, que é Silva apelido
florecente -é natural!-,
transplantado e recollido
en bikini -é virxinal!


 Ergueita, coma gacela,
desfila por pasarela
co seu moneco da man ...,

   ben garboso este galán,
riquiño!, grácil doncela,
porque a paixón puxo nela...

  cataratas!, pastorela,
en cantiga de refrán.

  (Rioderradeiro)

CORONAVIRUS -canseira!-

  
  Na trincheira do balcón,
resistente ante epidemia,
pasos pautados, pandemia
purgada en bandoneón.

  De noite, catre a carón
da fiestra, onda soleira;
a destra na faldriqueira,
a zurda na contrición.

    
               **

  Sicario, este camaleón
disfrazado en catarreira,
actúa de tal maneira,
que enfebrece o teu colchón,
que dispara o seu ferrón
sen reparar na fronteira,
no salario, na pensión,
na idade, na condición,
na ceifa, na sementeira,
na meta da túa carreira...

   
  No tocante ao corazón,
reclama a contribución;
CORONAVIRUS -canseira!-
mete man na túa carteira.


               ***


  Na trincheira do balcón,
resistente ante epidemia,
pasos pautados, pandemia
purgada en bandoneón.

  De noite, catre a carón
da fiestra, onda soleira;
a destra na faldriqueira,
a zurda na contrición.
 



                 ****

  O tango, que é fanfarrón,
ofrece máis pulpo á feira.


             (Rioderradeiro)

Ser forma..., e ferramenta.

(Wikipedia, Toulouse-Lautrec)


  Óllame cos teus ollos
de ardorosa pementa; 
ofrenda, eses teus beizos,
deliciosa tormenta.

  Bícame cos teus bicos
saborosos a menta;
convoca a miña boca
á túa, que me alenta.

  Líbrense decontino
da mirada indiscreta;
xúnganse as nosas almas
en xuntanza perpetua.

  Profunda aperta finte
afán que se fomenta:
ser flama fulgurante,
ser forma..., e ferramenta.


  E a beber bebedizos
ateigados de absenta.


  (Rioderradeiro)

Ser de Louro, e parecer...

(Foto de Reyes Benoit)

  Ter por divisa a grandeza
do mar aberto ao solpor,
ler no peito o pundonor
de loureana franqueza.

  Lindo escudo, arco expedito
e as frechas en combustión
apuntando ao corazón
da diana do infinito.

  Ser de Louro, e parecer
en peaña, un privilexio
rebuldante aquel latexo,
feliz a máis non poder.

  Tranquiliño? Algo tatexo
polo temor... de o perder.

  (Rioderradeiro)

Troquelando risas tristes.

(Harlequin with a Mirror - Picasso, Pablo | Museo Nacional )

  Teatro: en vivir invistes 
chanceos, choros... e chistes,
bágoas a remexer,
o rodicio a remoer
continuo, aquel retorcer
torturador, cando insistes,
coa panca do padecer,
pallaso, en superpoñer
máscaras, probar que existes
troquelando risas tristes.

  Troquelando risas tristes,
traballoso envellecer..!

 (Rioderradeiro)

((Harlequin with a Mirror - Picasso, Pablo | Museo Nacional )