quarta-feira, 1 de fevereiro de 2017

.- “Per… saeculorum”, amén!

Foto de Manuel María Pena Silva.
(Ao benquerido amigo Xermán Sande Formoso, con motivo de seu 70 cumple)


    Setenta..! Cabe apuntar,
coma un adeus, no diario,
divorciando o dietario
das follas do calendario,
retallos que han requintar
a pel do teu relicario.

  Setenta..! Cabe apostar,
como seguir, sedentario,
a conxugar, solidario,
ao pé da cruz, no calvario,
os tempos do verbo amar
con corazón solitario.

  Setenta..!, dixen. Ninguén,
salvando a Matusalén,
cumpliu anos cun acuario
“per… saeculorum”, amén!


  (Rioderradeiro)

sexta-feira, 16 de dezembro de 2016

Canta congoxa incontida!








(IN MEMORIAM da tía ELENA, nai dos meus curmáns Maruxa, Manolo, Antonio e Mario SILVA GARCÍA)



  Sendo tan poucos, son tantos
os anos desde a pertida...

  Son de soidade os teus prantos,
sangra orfandade a ferida;
sombras, baleiro... Que vida!

  Que vida! Cantos quebrantos!
Cantos de dor, sacrosantos!
Canta congoxa incontida!

 
  (Rioderradeiro)








terça-feira, 23 de agosto de 2016

Como apuntando á pontella.




















  Terma o calvo da botella;
con trazo santo, sereno,
debuxa, endereita aceno,
bendice, escancia, aconsella...

  Dispáranse, de orella a orella,
bicos dun ardor obsceno,
os noivos, como aconsella
preliminar de parella...

  Protocolar, punto ameno,
dardos de doce veleno,
como apuntando á pontella,
pra dar no cravo... de pleno.

  (Rioderradeiro)

sexta-feira, 22 de julho de 2016

A quen pon pés na ribeira.


  Bálsamo, a luz velaíña;
beizón, a brisa veleira;
virtude, a vaga vindeira;
o brando beizo adiviña
a quen pon pés na ribeira.

  (Rioderradeiro)

sexta-feira, 15 de julho de 2016

Veu Vieta a dúas velas.


   
  
  Facsímiles en fibrapán,
cruceiristas damiselas,
envexa das pasarelas;
turisteo lacazán
devoto das acuarelas,
do marisco muradán...

  Ao abeiro das xanelas,
barrios, bares e capelas,
singradura a ras do chan,
bergantíns, dornas, gamelas..!

  Moratoria ás carabelas;
galopíns e capeláns,
grumetes e capitáns;
cachelos, e cantarelas... 

  Navegantes de verán,
marexada en pantalán:
Veu Vieta a dúas velas!

  Veu Vieta a dúas velas!,
amortiza en catalán,
amordaza o curricán.

  Co sudario do serán,
taciturnos sentinelas
amortallan bagatelas.



        (Rioderradeiro)