E cobras ao contado en sepulturas.

    (Chucho Sande)

  En mar maior, nobre nave liberta,
a muradá confía en SANTA ANA;
emprendera derrota, soberana,
coma decote fai cando ela esperta.

  Viste arestora morte a vida humana;
queda a ferida nosa, grande, aberta
admitindo razón que desconcerta
a rutina da noria, tan profana.

  Cántabro azul, que, xeneroso, auguras
premio ao labor de anzois e de almadrabas,
torce timóns, se en PEÑAS non desgravas.

  Cantil astur, detesto estas facturas
de corte criminal, porque te cravas
na rosa do compás de singraduras...

  E cobras alcabala en sepulturas.

  
   (Rioderradeiro)

Tanta ignorancia en portada...

ALBERTO  GRELA  REY.- "Como todos esperábamos, la duquesa de 
Palma traía muy aprendido el papel de su actuación ante el juez. Era
obvio que negaría las acusaciones; se serviría del derecho a poder 
hacerlo..."No sé, no me consta..."

  Tanta ignorancia en portada…

Como é tan lista e tan tonta,

tan espelida e pasmada,

Cris acollera na conta,

coma indixente, a pomada

e, en consecuencia, confronta

unha inocencia probada.

  A infanta fora embarcada…

Beneficiaria da brisa,

das mil preguntas da enquisa

que o maxistrado precisa,

Cris, en LA CAIXA encaixada,

nega ou responde atascada;

correra Iñaqui coa Visa.

 Hai quen se parte a repisa
vendo á duquesa asustada.

  

 (Rioderradeiro)

¡Longa vida ao mensual!

  Acaso sexa cimento,

para argamasa, ben duro;

acaso sexa, no muro,

recalcitrante e sedento

do noso idioma, argumento

para edificio seguro.

  Talvez fecunde o fermento

reconfortante alimento;

talvez floreza o futuro

tan prodixioso e tan puro,

The Muros Times, con/tento,

cumprido un ano, maduro.

  ¡Longa vida ao mensual

de anglicismos liberado!,

¿por que non, rebautizado

recurrindo ao santoral,

de socate, liberado

do pecado orixinal?

  (Rioderradeiro)

En canto arribara Antón…

(Foto.- Quin Muros Negreira)

  Limpa palabra por loa,

en canto arribara Antón...

  e se amosara en persoa,

en verso libre, el entoa

o SON GALEGO, que é don

do Mar de Prata; abenzoa

co lume do corazón;

con cada palabra ecoa

e, polo tanto, coroa

de BREOGÁN, dá razón

de sermos patria arestora,

testemuños da traizón

-nós na trincheira-, intrusión

por contumacia invasora

que vilipendia o tesón

e aos desleigados devora.

  Limpa palabra por loa,

en canto arribara Antón…,

  Alba de Gloria, e coroa.

(Rioderradeiro)

(Foto.- Quin Muros Negreira)

COVA, escena de sofá.

  Pasa follas -¡que máis dá!,

pon parella ou camarilla

para o DON JUAN de Zorrilla,

que lle acae de perilla:

  dous convidados de pedra

escoitando a Caridá,

ao Conselleiro -¡olalá!-

baixo o chuvasco que medra;

  COVA, escena do sofá,

remate ao toque de queda,

repenique ao bla-bla-blá,

que oPPortunismo embebeda.

(Rioderradeiro)