Para pechares o inverno.

(Ao meu amigo -"Fidalgo" da Fonsagrada- Xesús García Fernández. Os dous sabemos ben  por que.)

Bon Fidalgo peregrino,

Malfadado pregoeiro,    
        

O vento, no fiadeiro,   
  

Xa foi tecendo o teu fío,

Velamen do teu veleiro,

Por navegares, barquiño,    
                               

Da Fonsagrada ao Cebreiro,   
                    

Coa chave que o cerralleiro

Sempre esquece no teu niño

Do recanto feiticeiro,

¡Meu coitado golondrino!,

Para pechares o inverno.
_

penúltima LÚA

anticipo

RECOLLE O TEMPO O SEU FÍO

 















ENFIANDO A NOITE NEGRA.
       ______________________


  Memorias da Pallagueira:

merlos na Fonte das Pombas;

pombas nos piñais da Eiroa;

mallar o trigo na eira;

conversar baixo a figueira

a Faldreta e a Ramponia;

dores de parto a Ameixeira,

e de parteira a Liboria;

arrombar Aniña á porta

toxos de moitas toxeiras;

recitar Lourenzo a estrofa

de lostregar pola area;

o río, cara á Lagoa,

remansar na Lavandeira

por se libraren da roña

a Rula, a Rabuda, a Rela…

Cantar Norberto un corrido,

Carracá perder sentido

debruzado sobre a artesa.

               ****

  Rufina amolece a roupa

e golpea contra as pedras

coma se mallase o liño

con vergallo e man funesta

cen pecados de onanismo

consumados cando apreta.

                ****

  A luz despreza a ribeira,

o solpor busca o seu niño,

Birullos ou Ximiela;

recolle o tempo o seu fío

enfiando a noite negra.


         (Rioderradeiro)

Porque os meus ollos, teus ollos,

  Que a meniña dos meus ollos

peche os meus ollos un día;

que os meus ollos nos seus ollos

contemplen a luz, meniña.

  Porque os meus ollos, teus ollos,

ollos teus, meus ollos, linda…

 
       (Rioderradeiro)