Tén alma de Cachafeiro: esa adorable adiviña, esa nota miudiña,
flor natural de Soutelo derramada no torreiro, lambeulle ao tempo a ferida… Quen entristece á alegría?, quen vos aleda, tristeiros?, quen enfeitiza ao punteiro?, que singular maestría, que sutil melancolía embruxa ao noso gaiteiro..? Lambeulle ao tempo a ferida: tén alma de Cachafeiro.