Acadas cincuenta e cinco.

 

  Será porque é negra a pena,

ti, Branca Neves, dun brinco,

coa Esperanza en patena,

cos teus patucos de nena,

acadas cincuenta e cinco

e faslle ao tempo a faena

de confrontar o propinco:

a madureza que acena

noutra mirada máis plena,

equilibrada en retrinco.

  Amarro o crono, e delinco;

que a flor da vida encrequena

cando lle falta ese afinco,

e se convirte en condena.

(Rioderradeiro)

Acupuntura en araña.

   (Maria Teresa Mayo Freire)

  Vén de varada e de proa,

foi rescatada da bruma,

alza pendente e alcuma

bela embalada de loa

libre do abrazo da escuma.

  Ben enclavada en clausura,

en cabalete a vendaxe,

metida nave en cintura,

operación maquillaxe:

empaste, chapa, e pintura.

  Velaí, fóra do baño,

nun hospital de campaña,

desde o pelexo ata a entraña,

a revisión de secaño:

Acupuntura en araña.

  Mañá, regreso ao rabaño.

 (Rioderradeiro)

envolto nunha cortina.

  Fíxose chaga e mais sombra,

e na sombra leva o grito

anestesiado e proscrito

recollido baixo alfombra

onde se esconde un delito.

  Alí latexa contrito,

pula no celme encuberto,

redivivo, en desconcerto,

por mor de atoparse inscrito

a corazón descuberto.

  Esa dor fonda e felina

que anda a procura dun nome

pide ao doente que tome

paciencia de plastilina.

  Ha proseguir coma un home

envolto nunha cortina.

(Rioderradeiro)

un máis en lista de espera.

(Wikipedia)

  Habita en flagrante esfera,

moi por riba do admisible,

por dereito, irredutible

a vivir coma calquera;

  non maxina tan sequera

un sufrimento insufrible,

imposición de imposible,

por que esperar desespera.

  Ser excepción asevera

fundamento de grandeza

que vai do peito á cabeza,

fumegante estratosfera.

  Se a pel de touro soubera,

quen vería á realeza

-anacronismo esa alteza-

compartir paro que impera,

  sen tanta delicadeza,

probar sabor da pobreza

do cidadán sen carteira,

copago e lista de espera.

   (Rioderradeiro)

Balas de escaso calibre.

  Que graza teñen os bicos

que Salva prodiga tanto?

A quen lle consagra encanto

dispensador dos máis ricos?

  En bicos evanescentes

dilapida patrimonio?

Parece que San Antonio

recarga en gastos correntes

acenos concupiscentes

con pastillas de plutonio.

  Reboza beixo en almibre,

condimenta ese alimento,

romanceando argumento

perfumado de xenxibre.

  Borda o bardo verso libre,

e un loureán criticando,

en consoante encaixando

balas de escaso calibre.

(Rioderradeiro)