Picada de alacrán que te namora

  Amante alporizada xa novela

na luzada do amor, que é fuxidío;

temón leva na man, coma albedrío,

tesoiras de entallar o mar na vela.

  Amante cose, e fía, e fai subela

coa rella de enrellar o teu navío;

amante troca amor no señorío

de lle cortar a luz á túa estrela.

  Se amante vai, e vén, e incerta mora

na indeleble pegada do teu niño,

camaleón cabal, cando te adora,

  Vampiro do teu ser no seu camiño,

picada de alacrán que te namora,

se implanta a lei do cuco no aloumiño,

  Direi, por Deus, meu ben:-en mala hora..!

(Rioderradeiro)

O capital a Xesús.

Non se redimiu da cruz

Esta humana natureza,

Nin desterrou a pobreza,

Mais acredito a certeza:

Na cruz cravoulle a cabeza

O capital a Xesús.

(Rioderradeiro)

Son as canles do amor, canto preciso.

No celme esfarelante dun arpexo,

Onde o corcel devece as harmonías,

Conxugarei nun intre asimetrías

Cando o sentir esvare no desexo;

Pola dourada pel do teu latexo,

Purificar ardente as ardentías;

Consumirá o  lumeiro as atonías

Cando probe o sabor do sacrilexio.

Se devoro a mazá que máis cobizo,

Afondo na raíz do meu pecado,

Bebo voraz caudal acrisolado

Na sede de volver ao paraíso

Por mor de alimentar o meu coidado:

Son as canles do amor, canto preciso.

(Rioderradeiro)

Non queimes, corazón, no lume alzado.

Abrir rocha e portal por ese abrigo,

Abrollar candeal lumeiro inzado,

Embriagar de augamel…, sacrificado

Fornecer na ferida a flor do trigo.

Semente de recendo o fogo amigo,

Ceifa de salvación do sementado,

Morte en resurección do acrisolado

Funil do corazón polo poxigo.

Testigo vai e vén polo entramado

A empurrar e a pulir o canto aceso.

Non cometas, razón, malaventuras;

Non cegues, manancial, luz do universo

Coa aldraba do honor sacramentado;

Con meigallos de lei, por decontado,

Contradiccións de amor non as depuras

Na linguaxe en sazón das imposturas:

Non queimes, corazón, no lume alzado.

(Rioderradeiro) 

Discurría ben cos pés.

Quen, de reollo, ti ves
de floreiro nun garaxe,
polos rueiros de Taxes,
discurría ben cos pés.

(Rioderradeiro)