Vivas do vendaval, da brava bruma.

  Escribes esas verbas sobre area

dentro dun corazón, para arroupalas;

ignoras que, co vento, anda a marea,

coma sempre, teimuda, en derramalas.

  Inscribes dúas almas, en cadea,

consontes en crecer encadeadas;

non sabes que arma o tempo unha candea

onde as mallas do amor son calcinadas.

  Deseñas o TE QUERO a voa pluma,

asinas con destreza ese apurado

xuramento de honor de namorado

ao socairo de ardor que brinda escuma…,

  ao abeiro da fe que se acostuma

a confiarlle ao mar o seu coidado.

  Vivas do vendaval, da brava bruma;

fendas de desamor no teu costado.

  (Rioderradeiro)

-“servindo ao Rei, coma un guante…”

  Cabo raso, bravo infante,

combatente patriota,

heraldo de hispana frota,

francamente edificante.

  Estampa-almibre, flamante,

sen Lepanto e sen derrota;

conforme á causa remota,

de impar imperio importante.

  Xoga este heroe pelota

pola escuadra, militante;

ve de porteiro elefante,

dispara a gol con mascota.

  Saúdo eu, sorcho, garante;

colgo medalla na bota

de Eloy Cascorro coa nota:

-“servindo ao Rei, coma un guante…”

     (Rioderrradeiro)

.- La ROSE fleurie d'antan.

(De Reyes Benoit)

 Son périple, un seul instant;

perpétuelle, sa promesse;

n'est pas fanée sa caresse

dans mes souvenirs d'enfant;

en dépit de ma détresse,

elle jaillit –hors la tristesse! –

 la ROSE fleurie d'antan.

 (Rioderradeiro)

(De Reyes Benoit)

.- Dunha beldade quebrada.

                                  “Fomos ficando sós / o Mar, o barco e mais nós…” (Manuel Antonio)

  Soa, Vella, encrequenada

por pesadumes, por pranto,

por ter vivido quebranto;

quixérate o mar pintada,

desde ben nova, co manto

dunha beldade quebrada.

   (Rioderradeiro)

.- Abrindo a porta á parodia

  Non lle espeta pau na roda

ao goberno trinitario

un contubernio ordinario,

senón solo hipotecario

que, en canto hai Pleno, pon poda

na portada dun diario.

  Non coce o pan cando a codia

non acobilla o miolo;

se non seguen protocolo

para amasar o molete

panadeiros de copete,

quen alimenta a prosodia?

  Peta na boca un filete

abrindo a porta á parodia…

   (Rioderradeiro)