Inefable monolito.

  Vexo quenlla, ou tiburón,
vociferante en granito;
vexo en pedestal un grito
invocando pavillón,
inquebrantable apetito
vindicando aprobación.
  
  Insufrible implantación,
inefable monolito.


  (Rioderradeiro)

Arte, Martiño, o teu cesto...

(Foto: Benigno Louro Sendón)

  O vimbio, flexible, présto

a obedecer, sen mal xesto,

a mans tan duras, tan destras,

a mans, por sabias, mans mestras.

  Marabilloso, e modesto

arte, Martiño, o teu cesto...

  (Rioderradeiro)

Por convite, a fermosura.

(Foto: Benigno Louro Sendon)

  Vaga, ao caracolear,
vén debruzante en brancura,
ben delirante en bravura;
fervenza na pel escura
da rocha, na beiramar...

  Que confite a gorentar,
por convite, a fermosura!

   (Rioderradeiro)

Onde a rompente máis brilla.

(Benigno Do Roxo)

  Ollo que le na paisaxe
azul salientando armiño;
ollo que imparte aloumiño
a indomable personaxe.

  Ollo que non ten paraxe
albisca no alén aliño;
ollo, avarento, adiviño,
ávido de reportaxe.

  O mar alzado en beleza
sobrancea marabilla;
vagas subliñan braveza
de combater contra quilla.

  Ollo!, o visor pon presteza
onde a rompente máis brilla.

   (Rioderradeiro)

 (Benigno Do Roxo)

Non todo está no retrato.

(Wikipedia)


  Enrosca a serpe o zapato,
envolve pé esa lazada;
présta a paciente implicada
-cómpre abreviar o relato-,
corpo supino, imputada.

  No fetichismo hai recato;
non todo está no retrato;
faltan pastel e pomada;
prima en pecado pacato
proposición requintada. 

  Refinamento no oficio,
fame negra do desexo,
sede brava do pelexo,
vivacidade no vicio.

  Perplexidade, complexo,
orfandade en orificio;
alza tacón precipicio,
que é suicida o cangrexo:

  Salto mortal, artificio
dunha alancada, co(r)texo?

.

   (Rioderradeiro)