segunda-feira, 11 de abril de 2016

Por convite, a fermosura.


(Foto: Benigno Louro Sendon)

  Vaga, ao caracolear,
vén debruzante en brancura,
ben delirante en bravura;
fervenza na pel escura
da rocha, na beiramar...

  Que confite a gorentar,

por convite, a fermosura!

   (Rioderradeiro)

quarta-feira, 24 de fevereiro de 2016

Onde a rompente máis brilla.


(Benigno Do Roxo)

  Ollo que le na paisaxe
azul salientando armiño;
ollo que imparte aloumiño
a indomable personaxe.

  Ollo que non ten paraxe
albisca no alén aliño;
ollo, avarento, adiviño,
ávido de reportaxe.

  O mar alzado en beleza
sobrancea marabilla;
vagas subliñan braveza
de combater contra quilla.

  Ollo!, o visor pon presteza
onde a rompente máis brilla.

   (Rioderradeiro)


 (Benigno Do Roxo)

Non todo está no retrato.

La Bella Otero - Wikiwand
(Wikipedia)


  Enrosca a serpe o zapato,
envolve pé esa lazada;
présta a paciente implicada
-cómpre abreviar o relato-,
corpo supino, imputada.

  No fetichismo hai recato;
non todo está no retrato;
faltan pastel e pomada;
prima en pecado pacato
proposición requintada. 

  Refinamento no oficio,
fame negra do desexo,
sede brava do pelexo,
vivacidade no vicio.

  Perplexidade, complexo,
orfandade en orificio;
alza tacón precipicio,
que é suicida o cangrexo:

  Salto mortal, artificio
dunha alancada, co(r)texo?

.

   (Rioderradeiro)



domingo, 21 de fevereiro de 2016

Careto de cara dura!


  Cilíndrico na estructura,
cónico polo tellado,
coma fortín afincado
de fidalga compostura.

  Delirios, soños de gloria!,
a caciquil por cultura,
a medieval por natura
dobra neuroses na noria.

  Amarra tempo de euforia,
que enfría en estancia escura;
que é ben pérfida a memoria
cando a cachola a supura!

  Para ennobrecer historia
de batallas sen vitoria,
blinda, enverniza armadura,
enaltece esa loucura...

  Toledana espadachina,
é florete, é florentina,
é mandobre, e malandrina...

  Careto de cara dura!

  (Rioderradeiro)

quarta-feira, 10 de fevereiro de 2016

Dentro dun ano, do olvido.


((Xosé Sendón Caamanho)

  Non chores, non está morto;
Facundo só está dormido;
o carnaval despedido
ha regresar a este porto,
dentro dun ano, do olvido...

   (Rioderradeiro)